Maandag. Nieuwe week, nieuwe kansen.

Vannacht weer ontzettend slecht geslapen. Pas rond een uur of 5 merkte ik dat mijn hoofd stil was. Voor die tijd had ik al weer van alles geprobeerd. Filmpjes kijken, Japans leren, stukje lopen, lezen en zelfs mediteren (bedankt voor de tip, Majo. Hielp niet). Uiteindelijk was ik blijkbaar moe genoeg dat ik in slaap viel.. voor een uurtje voor 4, toen m’n wekker ging. Het was tijd om naar het gemeentehuis te gaan om mijn adres te laten registreren.

Met lood in mijn ledematen en bloeddoorlopen ogen heb ik me gedouched, me aangekleed, iets gegeten, tanden gepoetst en ben ik daarna naar het gebouw gelopen. Letterlijk op nog geen 5 minuten lopen bij mijn woning vandaan! Vet handig!

Ik heb geen foto’s gemaakt aan de binnenkant. Dat zou vet onbeleefd zijn! Het was er namelijk best wel druk, maar het was de bedoeling dat je een nummertje trok, dus het bleef orderlijk ondanks de drukte. Er was een vriendelijke man die mensen hielp bij binnenkomst, waaronder mij. Het kleine beetje Japans dat ik spreek heeft me aanzienlijk geholpen in het begrijpen en communiceren met de beste man.

Nadat ik een formuliertje had ingevuld, kon ik een nummertje trekken om te wachten tot ik verder geholpen kon worden. Dit duurde even, en tussendoor kwam de man nog even polshoogte nemen of ik het wel goed aan het doen was (waarschijnlijk goed bedoeld, maar kwam over alsof hij dacht dat ik het misschien niet begreep 🥲).

“Oranda” （オランダ）is het Japanse woord voor “Nederlands”!

Toen ik eenmaal wel aan de beurt was, was het een kwestie van korte Japanse zinnetjes, handen-en-voeten werk, wijzen en soms een woordje Engels om voor elkaar te krijgen wat ik kwam doen: mijn adres officieel registreren. En dat is gelukt!! Ik had mijn residence card ingeleverd, en kreeg in ruil ervoor een ander, sjieker nummertje om nog meer te wachten!

Terwijl ik aan het wachten was, ging ik achter de zorgverzekering aan in hetzelfde gebouw, in dezelfde ruimte. Aangezien dit een iets geavanceerder praatje was, en de dame die me hielp echt heel beperkt Engels sprak, belde ze een vertaler. De hele tijd de telefoon over en weer geven was een.. vreemde ervaring. Maar daardoor lukte het wel! Volgende week moet ik even terugkomen om de boel op te halen.

Toen dit eenmaal klaar was, was mijn residence card ook klaar, en kon ik met mijn sjieke 810 nummertje aan de balie mijn geupdate residence card ophalen!

Met deze officiele zaken achter de rug sleepte ik mijn karkas richting huis, wat gelukkig niet ver weg was. Hier heb ik vervolgens….. niet veel gedaan. Te moe, geen zin. Ik heb een beetje gedut en wat gegamed voor ik voor het avondeten de deur uit ging; terug naar dat zaakje met dat oudere stelletje. Geen orizuru dit keer, wel zompige tempura. (Wie had gedacht dat gefrituurde dingen niet zo fantastisch zijn in soep). Daarna ben ik nog even langs de Don Quijote gegaan voor wat kabels, en snacks, en een geheim wapen…..

Yeah…. ik ben zo ontzettend klaar met niet-kunnen-slapen, en heb al zo veel geprobeerd, en mijn maag is eindelijk wel redelijk goed te pas, dat ik klaar ben voor een van mijn laatste plannetjes: alcohol.

Ik ga lekker 2 STRONG ZERO’tjes van elk 9% achterover slaan, zodat ik lekker kan slapen straks. Welterusten alvast!

Ohja, en ik heb ook een Japans telefoonnummer aangevraagd, nu ik een geregistreerd adres heb :)

Vooruitgang

Stabiliteit

Twijfel