Jubileum(pje)

Vandaag is het precies 1 maand geleden sinds ik in Japan ben geland. In die tijd ben ik al op vakantie geweest, heb ik mensen ontmoet, heb ik successen geboekt, en fouten gemaakt. Eerlijk gezegd voelt het alsof ik hier al een half jaar ben.. het voelt echt niet als “slechts” een maand.

Een gesprek met mijn zus Marjolein zit in mijn hoofd. We hadden het erover dat, ook als voor een langere tijd naar het buitenland gaat, je nog steeds “met jezelf zit”. Dat je niet ineens magisch een ander persoon wordt omdat je niet meer in je thuisland zit. Ze sprak hier uit ervaring, omdat ze dat merkte toen ze een halfjaar naar Zuid Afrika was geweest. Ik denk nu regelmatig terug aan dat gesprek. Want, hoewel ik al meermaals uit mijn comfort zone heb moeten stappen, ik trek mezelf het liefst nog steeds terug, en stel de dingen die ik ook wil doen uit tot ‘later’.

Maar dat wil niet zeggen dat ik voor altijd zo blijf! Hoewel ik nog steeds graag dingen uitstel, en stiekem het liefst binnen zit (vooral als er buiten een moordende zon met 30+ graden is), heb ik wel wat dingen in de pijplijn zitten die gewoon.. tijd nodig hebben. En niet geheel onbelangrijk om te vermelden is dat ik de eerste anderhalve week ofzo min of meer lam lag van de jetlag, en een week lang op vakantie ben geweest, weg uit Osaka (deel 2 van het reisverslag komt een dezer dagen).

Dus hoe staat het ervoor?

Nou, ik ben in ieder geval jetlag-vrij. Dus dat scheelt. Ik kan redelijk normaal slapen! Of ik ook echt goed slaap is een tweede.. 🤔 Ik word soms erg vroeg wakker, vannacht zelfs rond 4 uur ‘s nachts! Misschien door de warmte? Ik hoop dat dat nog beter wordt.

Mijn kamer is voor goed 95% ingericht met alles wat ik nodig heb en wil hebben! Ik heb nog een wandkleedje liggen dat ik moet klaarmaken om aan de muur te hangen, en ik wil nog een 4e (hang)plant. Maar verder ben ik eigenlijk volledig voorzien. Als gevolg van al dit gekoop en de vakantie ben ik al wel door ruim een kwart van mijn (ruime) budget heengebrand voor het hele jaar.. 🥲

Een paar nieuwe aanwinsten zijn het prikbord, om herinneringen op te hangen. Een mooi schoudertasje, veel handiger dan altijd maar de rugtas mee (plus, vrijwel alle mannen hier hebben zo’n tasje). Een nieuw shirt, met lange mouwen. Da’s normaal hier in de zomer, blijkbaar. Hij is goed qua lengte, maar de mouwen zijn te kort.. Klassiekertje. Ik moet achter nog wat meer Japanse-stijl kleren aan. De reacties op het shirt waren bemoedigend, namelijk.

Ik ben ondertussen ook aardig gewend aan de algemene Japanse omgeving, en mijn directe omgeving. De locatie is nog steeds best ideaal, maar het grootste probleem blijft het lawaai. Stoere jongens die op motoren door de wijk heen scheuren, die vrouw met 4 honden waarvan de $^@*% corgi continue aan het blaffen is, de straatraces(??) midden in de nacht met piepende banden, de sirenes van ambulances en politie.. Haah.. dat kan nog niet echt wennen.

Ik heb wel echt flink onderschat hoe moeilijk Japans nou eigenlijk is. Ik kan mezelf redelijk redden in winkels, of als ik ergens iets moet vragen, maar een simpel gesprekje hebben gaat al gauw te ver. Misschien geef ik mezelf te weinig speling, maar ik had echt gedacht dat het beter zou gaan. 😔 Nou is de Kansai regio wel berucht dat men heel snel praat, met een dialect. Dat helpt ook niet. Daarnaast is het moeilijk om mijn studie op te houden. Ik heb altijd al moeite gehad met studeren als ik helemaal in m’n uppie ben, en ik merk dat dat niet veel anders is. Misschien moet ik een concreet doel bedenken..

Wat staat er op de agenda?

Ik heb een set sportkleding gekocht, en heb eindelijk een abonnement bij een sportschool afgesloten. Het plan is.. nou.. ik heb nog niet echt een plan. Ik denk dat ik volgende week 2x wil gaan. Ik heb echt geen ervaring met naar de gym gaan, dus het is een beetje eng, maar ik wil een betere conditie, en mijn bovenlichaam een beetje in vorm krijgen. Ik kan 24h per dag naar binnen, dus dat is handig. Plus, het abonnement is reteduur!! Bijna 9000yen (zegmaar 60 euro) per maand! Nou moet ik wel, anders is het jammer geld 😂 De gym is op 4 minuten loopafstand, dus dat is geen probleem.

Ik wil sowieso nog 2 trips plannen. Eentje naar Hiroshima (de stad en de provincie), omdat ik heel graag het vredespark wil zien. Ik zit te denken aan de eerste week van Augustus, omdat de bom viel op 6 Augustus. Daarnaast wil ik Hokkaido zien (het meest noordelijke eiland van Japan). Maar hier wacht ik nog even mee. Ik wil daarheen in de winter, wanneer het er steenkoud is. Daarnaast wil ik eerst mijn Japans oppoetsen.

Ik ben redelijk actief op zoek naar vrienden; liefst Japanners. Ik ga (sinds gisteren) wekelijks naar een language-exchange cafe om nieuwe mensen te ontmoeten en tegelijkertijd een beetje Japans te oefenen. Ook heb ik me voorzichtig opgegeven voor nog wat meer activiteiten in de buurt. Ik heb al een paar (waterige) contacten, waar ik voorzichtigjes aan de band mee probeer te versterken. Nu Carlo weg is ligt de eenzaamheid weer op loer, en dat probeer ik het liefst te voorkomen!!

Ik ben nog niet echt super actief aan het zoeken naar werk, maar ik houd mijn ogen en oren gespitst. Ervaring leert dat je als programmeur het makkelijkst ergens binnenkomt als je vrienden bent met een van de werknemers, hehehe. Japanse bedrijven verwachten wel dat je goed Japans spreekt, wat voor mij nog wel erg een te-hoge eis is op dit moment.. Terwijl je juist zou denken dat iemand die goed Engels spreekt en een beetje Japans juist een aanwinst zou zijn voor een bedrijf.. (Echt bijna iedereen die ik gesproken heb is Engels aan het leren of wil Engels leren)

Ik speel wat met het idee om vrijwilligerswerk te gaan doen, maar ik vind het nog wel een beetje eng.

Alles bij elkaar opgeteld kan ik slechts zeggen dat het.. gaat. Ik sta zeker nog niet stevig in mijn schoenen, maar begin de balans stukje bij beetje te vinden. Een Duitser die ik ontmoet heb die hier ook op Working Holiday is vertelde me dat het bij hem een maand of 3 duurde voor hij echt op zijn gemak was. Ik hoop dat dat voor mij ook zoiets gaat zijn.

Ik heb het gevoel alsof er zo weinig tijd is. Er is zo vreselijk veel wat ik allemaal wil doen, maar de tijd en/of energie ervoor vinden (vooral als het buiten 30+ graden is) is veel moeilijker dan ik had verwacht. Hoe dan ook, ik probeer mijn tijd op een manier te gebruiken dat het niet als een volledige verspilling voelt. Nadruk op probeer..

Voorlopig ga ik gewoon rustig verder. Er ligt nog een zee van tijd voor me, dus ik weet dat ik me nog helemaal niet druk hoef te maken. Stapje voor stapje groeien we verder in het verre Japan.

Tot de volgende keer!

Prikbordje! Van linksboven naar rechtsonder:
- Ticket voor de Kenrokuen tuinen in Kanazawa
- Ticket voor de Tateyama Kurobe Alpine Route + de kaart/tijdsschema
- Visitekaartje van een bar waar ik heen wil
- Onderzetter, was een extra die we bij de onsen boven op de berg kregen
- Kaartje van Marjolein
- Honkbal mascotte sleutelhanger, gekregen van een groep jongens waar Carlo en ik een boksbal-machine spel mee speelden op een avondje uit.
- 2 gare pokemon kaarten die ik op straat vond. (Exact dezelfde plek, twee compleet verschillende dagen)
- De orizuru die ik op mijn eerste goede dag kreeg
- Een お守り (“omamori”, of amulet) voor succes bij studeren. Gekocht bij de Shinto tempel dicht bij mijn huis.
- Twee plaatjes meegenomen van huis die daar al heen lang rondslingerden.

Het plan is niet echt om hier dingen specifiek voor te gaan kopen, maar meer voor kaartjes en aandenken enzo.
Over kaartjes gesproken, mocht iemand me ooit iets op moeten sturen, ik heb een adres!

To:
Anne Zweers
Shinkawa building #303
5-12 Shikitsu Higashi, 1-Chome
Naniwa-ku, OSAKA
556-0012
JAPAN