Opgebrand

Man. Ik ben moe.

Met Persona 5 achter de rug heb ik mezelf vol goede moed in Meetup (een app) gestort, en me ingeschreven voor legio activiteiten, waardoor mijn agenda behoorlijk vol was de afgelopen week. Ik heb bordspellen gespeeld, karaoke met wildvreemden gezongen, met ontwikkelaars gesproken, en Japans gesproken.

Maar waar ik geen rekening mee gehouden heb is dat ik nog steeds best wel introvert ben. Na elke dag iets op de agenda, en alle mensen die ik ontmoet heb, voel ik me best een beetje opgebrand. Ik heb vandaag nog een badminton-sessie staan (heb ik me in laten sleuren) om zes uur, maar verder heb ik vandaag en gisteren geen klap uitgevoerd. (Ik had gisteren nog iets staan, maar die heb ik afgezegd)

Of ik er nou vrienden uithaal, uit al deze evementen? Hmm, moeilijk te zeggen. Japanners zijn vrij voorzichtig. Er is een ongeschreven regel in Japan dat je je ware gevoelens niet laat zien, maar alleen een nep, vriendelijk gezicht laat zien, zelfs als je iemand niet kan uitstaan. Dit noemen ze 建前 (“tatemae”, of je “publieke gezicht”), in tegenstelling tot 本音 (“honne”, je “ware gezicht”). Het probleem hiermee is dat het voor buitenstaanders soms nogal moeilijk te bepalen is of iemand slechts vriendelijk is, of dat ze oprecht zijn. Verder is de tatemae een harde buitenschil die het moeilijker maakt om iemand beter te leren kennen. Hiervoor helpen een paar glazen alcohol enorm, maar die zijn helaas lang niet altijd aanwezig. Ik las ergens dat het gemiddeld zo’n 2 maanden duurt voordat een Japanner je echt als vriend zal zien.

Desondanks zijn er wel ontwikkelingen. Die eerder-genoemde karaoke met wildvreemden was vanuit een spontaan idee van iemand na een bordspellen-meetup. Van dat clubje was er iemand die me later persoonlijk benaderde (via Meetup) om me uit te nodigen voor het Gion-festival op de 15e; dus dat is interessant (natuurlijk ga ik). Aanstaande zaterdag ga ik ergens drinken met Roland, een eerder-genoemde Duitser waar ik het goed mee kan vinden, maar waar het tegelijkertijd ook nog wel een klein beetje ongemakkelijk is (we kennen elkaar slechts een paar weken). Verder is er nog Hiroki, een Japanner van mijn leeftijd waar ik het goed mee kan vinden, maar waar ik helaas niet heel veel gemeen heb. Verder heb ik legio mensen in mijn telefoon die ik ontmoet heb op de evenementen, maar die ik eigenlijk niet ken. Uit vriendelijkheid wissel je contactgegevens uit, maar vaak blijft het daar een beetje bij..

Ik haal een klein beetje mijn voet van het gas. Misschien is elke dag een Meetup evenement een beetje teveel gevraagd, maar het gaat dus langzaam een stukje beter, en ik merk dat mijn Japans ook steeds beter wordt.

Dan is er nog de tweede betekenis van de titel, het is hier namelijk WARM! Elke dag van de afgelopen week was het 33 graden of warmer, met geen wolkje in de lucht, en ‘s nachts blijft het boven de 30. De zon is moordend en slurpt gretig mijn motivatie om naar buiten te gaan. In mijn kamertje is het ook broeierig als gevolg, wat niet helpt met de energie. En het is nog niet eens augustus!! Ik ben al gewaarschuwd dat het nog erger wordt! Arghh!

Om af te sluiten met wat goed nieuws: ik heb nog geen krokante makkers weer gezien in mijn kamertje, gelukkig. ✌️